140 lat temu bydgoskie władze miejskie przeprowadziły się do budynku byłego kolegium jezuickiego. Są w nim do dziś

Krzysztof Błażejewski

W grudniu 1879 roku dobiegł końca remont gmachu byłej szkoły zakonu jezuitów w Bydgoszczy, mieszczącej się za zachodnią pierzeją Starego Rynku. 19 grudnia symboliczne klucze od budowniczych odebrał nadburmistrz Walter Buchmann.

Pierwszy bydgoski ratusz stanął na środku Starego Rynku. Zniszczyły go, podobnie jak całe miasto, XVII- i XVIII-wieczne wojny. Wieża ratusza spłonęła i zawaliła się w 1709 r. Budynek popadł w ruinę tak dalece, że nikt nie kwapił się do jego odbudowy. W 1753 roku burmistrz wraz z rajcami i ławnikami przeniósł swoją siedzibę do narożnego budynku nieistniejącej już dziś zachodniej pierzei Starego Rynku (od strony katedry), gdzie w okresie międzywojennym znajdowało się Muzeum Miejskie.

Raz tu, raz tam...

To dziwne, ale Prusacy, którzy wybudowali w Bydgoszczy wiele okazałych gmachów, na budowę nowego ratusza skąpili środków. Rozrastała się za to - podobnie jak i dziś - administracja. Ze zbyt ciasnego budynku przy rynku w 1816 roku nadburmistrz ze swoją świtą przeniósł się na róg ul. Długiej i Podwale, a potem do piętrowego obiektu przy ul. Poznańskiej. Obydwa te budynek nie zachowały się do dziś.

Ze zbyt ciasnego budynku przy rynku w 1816 roku nadburmistrz ze swoją świtą przeniósł się na róg ul. Długiej i Podwale

Dopiero w 1830 roku zapadła decyzja o budowie nowej siedziby władz Bydgoszczy. Grosza jednak i tym razem poskąpiono. Dom przy Długiej 37 (w międzywojniu zwany był hotel Lengninga, po II wojnie hotelem Ratuszowym - stąd ta nazwa), nie był okazały. Na długo jednak wystarczyć nie mógł. W tym samym czasie ostatecznie dokonano rozbiórki ruin starego ratusza na rynku.