Jak wyjechać na kurację z dofinansowaniem NFZ?

Patrycja Wacławska, [email protected]

Szansa na odpoczynek, skorzystanie z zabiegów, zawarcie nowych znajomości - to zalety sanatorium.

Co roku kilkaset tysięcy Polaków wyjeżdża na leczenie uzdrowiskowe dofinansowane przez Narodowy Fundusz Zdrowia. Stałych bywalców sanatoriów nie trzeba przekonywać o zaletach takiej kuracji - za relatywnie małe pieniądze można spędzić kilka tygodni w atrakcyjnej miejscowości na wypoczynku, zabiegach, poznawaniu nowych znajomych...

Jak starać się o skierowanie na kurację? Wystawia je lekarz ubezpieczenia zdrowotnego. Bierze przy tym pod uwagę stan zdrowia, wskazania i przeciwwskazania. Warto pamiętać, że tych ostatnich nie jest mało. Należą do nich m.in. niektóre rodzaje nowotworów, osteoporoza ze świeżym złamaniem, otyłość z cukrzycą powikłaną zmianami naczyniowymi. Szczegółowy katalog przeciwwskazań i wskazań do leczenia uzdrowiskowego został zawarty w załączniku nr 1 do rozporządzenia ministra zdrowia z 5 stycznia 2012 roku w sprawie sposobu kierowania i kwalifikowania pacjentów do zakładów lecznictwa uzdrowiskowego (Dz. U. poz. 14). Żeby ocenić stan zdrowia, lekarz zwykle kieruje osobę mającą wyjechać do sanatorium na podstawowe badania: morfologię, OB, rentgen płuc, EKG, badanie moczu. Co ważne, na leczenie uzdrowiskowe mogą być kierowani jedynie pacjenci wystarczająco sprawni, by odbyć podróż do uzdrowiska, samodzielni, zdolni do samoobsługi i korzystania z zabiegów leczniczych.

Skierowanie wystawione przez lekarza należy złożyć w wojewódzkim oddziale NFZ. Może je tam przesłać lekarz lub sam pacjent. NFZ zaleca, by w prawym dolnym rogu koperty ze skierowaniem umieścić napis: „SKIEROWANIE NA LECZENIE UZDROWISKOWE”.

Ocenę celowości skierowania przeprowadza następnie lekarz specjalista w dziedzinie balneoklimatologii i medycyny fizykalnej lub rehabilitacji medycznej NFZ. Jeśli uzna, że są podstawy do kuracji, wskaże rodzaj i miejsce leczenia uzdrowiskowego. Jeżeli lekarz z NFZ stwierdzi przeciwwskazanie lub brak wskazań do leczenia uzdrowiskowego, skierowanie zwracane jest lekarzowi, który je wystawił wraz z podaniem przyczyny odmowy potwierdzenia skierowania. Fundusz powiadamia również pisemnie pacjenta. Od decyzji nie można się odwołać.

O terminie wyjazdu pacjent jest powiadamiany przez NFZ nie później niż 14 dni przed rozpoczęciem turnusu. Swoje miejsce w kolejce do wyjazdu można też śledzić na bieżąco w wyszukiwarce internetowej pod adresem: https://skierowania.nfz.gov.pl/. Na leczenie uzdrowiskowe zwykle czeka się przez kilkanaście miesięcy od dnia złożenia skierowania. Osoby, które nie mają zobowiązań wymuszających planowanie wyjazdu z wyprzedzeniem, mogą dowiadywać się o możliwość skorzystania z tzw. zwrotów.

„Zwroty” to skierowania, z których z różnych przyczyn nie mogli skorzystać inni pacjenci, a termin do rozpoczęcia leczenia jest krótszy niż 14 dni. Można o nie pytać w swoim oddziale NFZ.
Ograniczona jest częstotliwość korzystania z kuracji sanatoryjnych. W przypadku osób dorosłych zalecane jest korzystanie z ambulatoryjnego i sanatoryjnego leczenia uzdrowiskowego oraz rehabilitacji w sanatorium uzdrowiskowym nie częściej niż raz na 18 miesięcy. Niektóre osoby są jednak uprawnione do korzystania z leczenia uzdrowiskowego raz w roku.

Otóż pracownicy zakładów, które stosowały w produkcji azbest, zatrudnieni w tych zakładach w dniu 28 września 1997 roku lub przed tą datą, uprawnieni są do korzystania raz w roku z leczenia uzdrowiskowego. Są oni też zwolnieni z odpłatności związanej z leczeniem uzdrowiskowym. Dotyczy to osób, które pracowały w zakładach wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy z 19 czerwca 1997 roku o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest (tekst jednolity: Dz. U. nr 3 poz. 20 z 2004 roku, z późniejszymi zmianami).

Pamiętajmy: w przypadku rezygnacji z leczenia uzdrowiskowego należy bezzwłocznie zwrócić skierowanie do oddziału Narodowego Funduszu Zdrowia. Każda rezygnacja powinna być uzasadniona i udokumentowana pisemnie.
Leczenie uzdrowiskowe jest kontynuacją leczenia szpitalnego lub ambulatoryjnego. Jeżeli w celu odzyskania sprawności po chorobie lub wypadku albo z powodu choroby zawodowej pacjent wymaga określonych zabiegów, które wykonywane są w uzdrowiskach, może skorzystać z tego rodzaju leczenia.

W uzdrowisku wykorzystywane są różne bogactwa naturalne i czynniki fizyczne: wody mineralne, borowiny, bodźce klimatoterapeutyczne, hydroterapia, fizykoterapia, kinezyterapia. W czasie pobytu - w zależności od profilu uzdrowiska, a także od potrzeb i wskazań - można skorzystać między innymi z:

• kąpieli leczniczych i ćwiczeń w basenach;
• kuracji pitnych i inhalacji;
• natrysków;
• biczów szkockich, masaży wodnych;
• zawijań i okładów;
• ciepłolecznictwa, światłolecznictwa, elektroterapii;
• ultradźwięków, magnetoterapii, laseroterapii;
• krioterapii;
• masażu leczniczego;
• gimnastyki indywidualnej i zbiorowej.

Pobyt w szpitalu uzdrowiskowym trwa 21 dni i jest bezpłatny. Osoba pracująca otrzymuje w tym czasie zwolnienie lekarskie. Pobyt dziecka trwa 27 dni. Pobyt w sanatorium uzdrowiskowym trwa 21 dni. Pobyt dziecka jest bezpłatny, natomiast pobyt osoby pracującej jest częściowo odpłatny. Osoba pracująca odbywa go w ramach urlopu wypoczynkowego. Pobyt w szpitalu uzdrowiskowym na rehabilitacji uzdrowiskowej trwa 28 dni, jest bezpłatny i odbywa się w ramach zwolnienia lekarskiego. Pobyt w sanatorium uzdrowiskowym na rehabilitacji uzdrowiskowej trwa 28 dni, jest częściowo odpłatny i odbywa się w ramach urlopu wypoczynkowego. Uzdrowiskowe leczenie ambulatoryjne dorosłych i dzieci trwa od 6 do 18 dni.

Warto wiedzieć, że NFZ nie ma obowiązku razem kierować małżonków na kurację, ale stara się, w miarę możliwości, spełniać takie prośby. Największe szanse na wspólny wyjazd z dofinansowaniem NFZ mają małżonkowie kierowani na ten sam profil leczenia oraz ci, z których przynajmniej jedno ukończyło 65 lat. Jeżeli do sanatorium chcesz wyjechać z mężem lub żoną, to:

• powiedz o tym lekarzowi,
• poproś, aby mąż (żona) też powiedział(a) o tym swojemu lekarzowi,
• uzgodnij ze swoim współmałżonkiem termin wystąpienia z prośbą o skierowanie do sanatorium i zgłoście się w tej sprawie do swoich lekarzy (swojego lekarza) mniej więcej w tym samym czasie.

Pamiętaj, że NFZ nie ponosi:

• kosztów przejazdu na leczenie uzdrowiskowe i z leczenia uzdrowiskowego;
• kosztów częściowej odpłatności za wyżywienie i zakwaterowanie w sanatoriach uzdrowiskowych;
• kosztów wyżywienia i zakwaterowania podczas korzystania z leczenia ambulatoryjnego;
• kosztów pobytu opiekuna pacjenta;
• dodatkowych obowiązujących w miejscu położenia zakładu opłat, np. opłat klimatycznych;
• kosztów zabiegów przyrodoleczniczych i rehabilitacyjnych, nie związanych z chorobą podstawową, która jest bezpośrednią przyczyną skierowania na leczenie uzdrowiskowe.