Przystanek, czy szalet? Mieszkańcy Niedoradza liczą na zmianę

Eliza Gniewek-Juszczak

Kruszy się beton, przez metalowe słupy wieje wiatr i zacina deszcz. Jest brudno, ale chyba najbardziej przeszkadza zapach ludzkiego moczu.

Stoimy z Ryszardem Karpińskim kilka metrów od przystanku autobusowego w kierunku Zielonej Góry. Zapach moczu wgryza się w nozdrza. Pan Ryszard mieszka niedaleko. Z okna widzi przystanek i skrzyżowanie. – Co tu się dzieje... W dzień wszystko widać – mówi. – Nie wiem, na jaką przyszłość liczą dla siebie niektórzy młodzi ludzie, którzy tutaj spędzają czas.