Z gospodarstw, które tu były po wojnie, zostało tylko parę

Aleksandra Gajewska - Ruc

Rudolf Lewko ma 95 lat, ale krzepy, wigoru i bystrości umysłu mógłby mu pozazdrościć niejeden młodzian. - A przecież byłem tak wątłym i anemicznym dzieckiem, najsłabszym z rodzeństwa - wsomina.

Do Krobielewa przyjechał w 1945 r. Razem z rodzicami zamieszkał w drewnianym domu nad samą Wartą. Jak mówi, nie było wtedy łatwo o ludzką życzliwość.

Polacy, Ukraińcy, Żydzi 
zgodnie wtedy żyli

- Zjechali tu ludzie z różnych stron Polski, zostało też kilku Niemców. Miałem sąsiadkę autochtonkę. Ludzie potrafili jej dokuczać, ja przeciwnie, żyliśmy w zgodzie jak sąsiad z sąsiadem.